به گزارش خبرگزاری فارس از ساری،مهدی ایزدی پیش از ظهر امروز در جمع خبرنگاران ستاد خدمات سفر مازندران از واگذاری قلعه تاریخی مارکوه شهرستان رامسر به بخش خصوصی خبر داد.
وی در بازدید از قلعه تاریخی مارکوه در شهرستان رامسر گفت: با توجه به بازدید وزیر میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از نزدیک در جریان مشکلات و کمبودهای خدماتی قرار گرفته و خواستار نصب سریع تابلوی عنوان اثر شدند.
ایزدی با اشاره به اهمیت این قلعه تاریخی افزود: در این ایام همکاران ما در قلعه برای ارائه اطلاعات تاریخی به گردشگران حضور داشته باشند و با انجام برخی تمهیدات در گام بعدی جهت واگذاری قلعه مارکوه به بخش خصوصی خواهیم رفت.
سرپرست اداره کل میراث‌فرهنگی،صنایع‌دستی و گردشگری مازندران به برخی مشکلات از جمله نبود تابلو و تأسیسات خدماتی اشاره کرد و گفت: مدیریت قلعه بهتر است به بخش خصوصی واگذار و تأسیسات خدماتی برای رفاه گردشگران راه‌اندازی شود، ما در باداب‌سورت شاهد بودیم که مشارکت بخش خصوصی می‌تواند اثرگذاری لازم را داشته باشد، قلعه در جذب گردشگر ظرفیت بالایی دارد و با واگذاری این بنا به بخش خصوصی دو امر مهم درآمدزایی و حفاظت از آن محقق خواهد شد.
قلعه مارکوه :
تاریخ کتالم را با مارکوه می شناسد. مارکوه دژی بازمانده از قدرت و شوکت الموتیان است. سادات گریزان از امویان و عباسیان در این سرزمین پناه جسته و مردمان این دیار از جان و دل در پشتیبانی آنان چیزی کم نگذاشتند. مارکوه کتالم دژ تسخیر ناپذیری بود که سالیان بس دراز سادات کیایی و مرعشی در پناهش آرامش و آسایش جستجو کردند و در برابر یورش‌های مغول و تیموریان جوانمردانه کارزار نمودند.
“برای نخستین‌بار از قلعه مارکوه در کتاب جامع‌التواریخ خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی که از مورخین به نام قرون هفتم و هشتم هجری است سخن به میان آمده و از حوادثی که در سال 536 ه.ق در این قلعه اتفاق افتاده و به تصرف قلعه به دست فرقه اسماعیلیه اشاره شده است.
قلعه با نقشه مستطیل‌شکل و در جهت شمال غربی – جنوب شرقی است. ورودی قلعه در بخش شمال شرقی آن تعبیه شده است. فضای داخل قلعه با دیواره برج بارو احاطه شده .
قلعه دارای 5 برج پشتیبان بوده که 3 برج در ضلع شمال غربی و جنوبی، یک برج در ضلع شمالی و یک برج در ضلع جنوب شرقی است. مصالح به کار رفته در دیواره برج و بارو از سنگ و بعضاً پرداخت شده همراه با ملات ساروج است. ارتفاع دیواره بارو در ضلع جنوبی و جنوب شرقی به 6 متر می‌رسد.
فضای داخلی قلعه دارای اتاق و اتاقکها و حیاط بوده که متأسفانه براثر عوامل جوی و پوشش گیاهی بخش بزرگی از آن تخریب و یا به زیر خاک رفته است. در ساخت فضای داخلی بنا علاوه بر سنگ از آجر نیز استفاده شده است. در ضلع شمالی قلعه بقایای دیواره دو اتاق نمایان شده است. همچنین یک اتاق در ضلع شمال شرقی به چشم می‌خورد.”
دکتر منوچهر ستوده دراین باره می نویسد:
“فضای قلعه بقدری است که حدود یکصدتن سرباز می‌تواند در آن سکنی کند. آثار و قطعات گنگهای سفالین در قلعه دیده شده است. ظاهراً آب مصرفی در قلعه را از چشمه‌های دوردست می‌آورده‌اند. در وسط قلعه چاهی کنده شده که امتداد آن در محلی معروف به قلعه باغ می‌رسد.
مصالح بنای این قلعه سنگ و گچ غربالی است و برج ها و باروی آن برجای است. طول ضلع شرقی 17.70 و ارتفاع آن 6.30 متر است. طول ضلع غربی 9 متر تمام است. ضلع شمالی با سنگی که در امتداد آن بوده است به دو قسمت می شود: قسمت غربی آن 14.80 متر و قسمت شرقی آن که از سر سنگ جدا می شود 15 متر تمام است.”
به جهت برخورداری این اثر از ویژگی های تاریخی، معماری و طبیعی منحصر به فرد در منطقه، به شماره 3484 مورخ 1379/12/25 در فهرست آثار ملّی ایران به ثبت رسید.
دیدگاهتان را بنویسید