به نقل از وبسایت گروه تخصصی ملل : حداقل چهار هزار سال است که تمدن های سراسر جهان آغاز هر سال جدید را جشن می گیرند. امروزه بیشتر جشن های سال نو برای کشورهایی که از تقویم میلادی استفاده می کنند از ۳۱ دسامبر (شب سال نو)، آخرین روز تقویم میلادی آغاز می شود و تا ساعات اولیه ۱ ژانویه (روز سال نو) ادامه دارد. سنت های معمول شامل شرکت در مهمانی ها ، خوردن غذاهای مخصوص سال نو، تصمیم گیری برای سال جدید و تماشای نمایش های آتش بازی و خواندن آهنگ برای استقبال از سال جدید و گذراندن تعطیلات در کنار خانواده است .
در طول دوران باستان، تمدن ها در سراسر جهان به طور فزاینده ای تقویم های پیچیده ای را ایجاد می کردند، به طور معمول روز اول سال را به یک رویداد کشاورزی یا نجومی متصل می کردند. در اروپای قرون وسطی، رهبران مسیحی به طور موقت اول ژانویه را به عنوان اولین سال با روزهایی که دارای اهمیت مذهبی بیشتری هستند، جایگزین کردند، مانند ۲۵ دسامبر (سالگرد تولد عیسی مسیح) و ۲۵ مارس (جشن بشارت).
به گزارش گروه تولید محتوای وبسایت گروه تخصصی ملل ، پاپ گریگوری سیزدهم ۱ ژانویه را به عنوان روز سال نو در سال ۱۵۸۲ تأسیس کرد . تقویم میلادی امروزی که ریشه در فرهنگ روم باستان دارد، مرجعی جهانی برای برگزاری رویدادهای بین المللی است، جشن کریسمس و مراسم سال نو میلادی جدا از هم هستند و در تاریخهای متفاوتی برگزار میشوند، اما در بسیاری از نقاط جهان این دو تاریخ را یکی میدانند و به اشتباه جشن کریسمس را به عنوان زمان شروع سال نو میلادی میشناسند . در حقیقت قرار گرفتن شب سال نو در تعطیلی ۱۲ روزه کریسمس، باعث شکلگیری این اشتباه شده است . جشن کریسمس به مناسبت تولد حضرت عیسی و با توجه به مفاهیم مذهبی و دینی برگزار میشود و ریشه در فرهنگ و سنت مسیحیان جهان دارد؛ اما جشن سال نو میلادی در بسیاری کشورها زمان آغاز سال جدید است که با روز هفتم کریسمس همزمان است . محاسبه تاریخ ۲۵ دسامبر به عنوان تاریخ تولد حضرت عیسی، از محاسبه مدت بارداری حضرت مریم در روایتهای موجود به دست آمده است. برخی این تاریخ را مربوط به زمان غسل تعمید حضرت مسیح میدانند که با حضور سه منجم ایرانی انجام شده است؛ به همین دلیل از تندیس سه مرد نیز در تزئین درخت کاج کریسمس استفاده میکنند. تنها شباهت بین جشنهای کریسمس و سال نو میلادی، نزدیکی تاریخ این دو جشن به یکدیگر است و آمیخته شدن مفاهیم فرهنگی در طول زمان باعث اشتباه بیشتر در یکی انگاشتن این دو مراسم میشود. در حالت کلی جشن کریسمس، مراسمی با ریشه های مذهبی، اما جشن سال نو، جشنی با ریشه و نمادهای ملی است .
در بیشتر کشورهای جهان خوردن غذا در کنار اعضای خانواده و تهیه هدیه برای یکدیگر از اصلیترین آداب شب کریسمس می دانند. وهمچنین چراغانی معابر و خیابان ها در همه نقاط مختلف جهان انجام میشود . در کشور ایران نیز از گذشتههای دور تاکنون مسیحیان با ملیتهای گوناگون در نقاط مختلف زندگی میکنند. بیشترین مسیحیان داخل ایران را ارامنه تشکیل میدهند که سابقه سکونت آنها در این سرزمین به سالیان دراز میرسد. ارامنه اصفهان در زمان پادشاهی صفویان به ایران مهاجرت کردند و کلیساهایی در منطقه جلفا ساختند. کلیساهای مختلف در سراسر ایران جشن روز کریسمس را با حضور مسیحیان داخل ایران برگزار میکنند.
کلیسای وانک در محله جلفا، از مهمترین مراکز تجمع مسیحیان داخل ایران در زمان کریسمس به شمار میرود .
دیدگاهتان را بنویسید